Правительство Таджикистана и ГЭС "Себзор": инвестиции в будущее региона

Сабоиева Джамила – научный сотрудник отдела

социально-экономических исследований Бадахшана ИГН НАНТ

 

Правительство Таджикистана и ГЭС "Себзор": инвестиции в будущее региона 

«Уютнейшая вещь керосиновая лампа, но я за электричество»

                                                                        М. Булгаков

 

    Подписываюсь под цитату Михаила Булгакова. Действительно, сегодня без электроэнергии не представляется наша жизнь. Электричество – величайшее изобретение человечества. В современном мире человек просто не может представить свою жизнь без электричества. Так сильно оно вошло в его работу и быт. Электричество является основой современной техники. Нет более важного открытия в истории человечества, чем электричество. Могут сказать, что космос и информатика также являются грандиозными научными достижениями. Но без электричества не было бы ни космоса, ни компьютера.

    Таджикистан является страной с большими гидроэнергетическими ресурсами, и в случае полного использования этих мощностей в ближайшем будущем появится возможность передавать большее количество электроэнергии в соседние страны, полностью обеспечивать потребности народного хозяйства и населения, а также улучшать материальное положение населения.

    Именно в период независимости Республика Таджикистан добилась больших успехов в различных сферах экономики, в том числе в сфере воды и энергетики. Для развития и продвижения сферы энергетики – как приоритетной и важной сферы экономики страны, в этот период был реализован ряд эффективных и конструктивных мер, в том числе обновление и восстановление производственных мощностей и сетей подачи электроэнергии.

    В частности, для решения острой нехватки электроэнергии и обеспечения стабильного экономического развития, повышения уровня благосостояния народа и на этой основе достижения энергетической независимости, налажены восстановительные и строительные работы на крупных судьбоносных объектах были проведены в соответствии с международными требованиями.

    Для улучшения электроснабжения на территории Горно-Бадахшанской автономной области и увеличения её экспорта в приграничные сёла соседнего Афганистана, в настоящее время Правительством Республики Таджикистан в сотрудничестве с партнёрами по развитию продолжается реализация проекта строительства гидроэлектростанции «Себзор» мощностью 11 МВт.

    Себзорская ГЭС – проект правительства Республики Таджикистан, реализуемый при финансовой и технической поддержке Европейского Союза и правительства Германии через Немецкий банк (Kreditanstalt für Wiederaufbau ), Агентство США по международному развитию, секретариата Швейцарии по экономическим вопросам и Всемирного банка.

   Себзорская ГЭС расположена на территории Рошкалинского района ГБАО. Строительство данной ГЭС ведет таджикская компания ТГЭМ, которая получила в мире первый сертификат Стандарта устойчивого развития гидроэнергетики в марте 2023 года. Также в ноябре этого года эта компания получила сертификат GOLD (источник: НИАТ «Ховар»).

    Это достижение делает Себзорскую ГЭС первым проектом в мире, сертифицированным в соответствии с Международным стандартом устойчивого развития гидроэнергетики.

    Строительством ГЭС занимается отечественная компания ТГЭМ, которая активно реализует проекты по строительству инфраструктурных объектов, в том числе, и гидротехнических сооружений. Высокое качество работы специалистов компании позволяет этим объектам достичь высоких результатов в их деятельности.

    Стандарт устойчивого развития гидроэнергетики — это независимая схема сертификации устойчивого развития гидроэнергетического сектора, которая аккредитует гидроэнергетические проекты, соответствующие передовой практике. Сертификаты, выдаваемые в соответствии со Стандартом устойчивого развития гидроэнергетики, отражают показатели устойчивого развития отдельных гидроэнергетических проектов на определенном этапе разработки и эксплуатации.

    Эта сертификация является признанием того, что конкретный проект соответствует строгим критериям ESG (набор стандартов деятельности компании, которые социально ответственные инвесторы используют для проверки потенциальных инвестиций), изложенным в Стандарте устойчивого развития гидроэнергетики, и не является одобрением или представлением компании-владельца гидроэнергетического проекта.

    В настоящее время специалистами ТГЭМ ведутся работы в главном корпусе гидроэлектростанции, в районе плотины, здания гидроэлектростанции и главного моста.

    Достижение проекта «Себзор» является свидетельством того, что правительство Республики Таджикистан последовательно повышает устойчивость в развитии гидроэнергетики, соответствие таким высоким критериям устойчивого развития стало возможным благодаря постоянной поддержке – Европейского Союза и правительства Федеративной Республики Германия. Процесс сертификации уже принес проекту заметные и практические преимущества.

    Этот стандарт, регулируемый Советом по устойчивому развитию гидроэнергетики с участием многих заинтересованных сторон, является международнопризнанным эталоном устойчивого развития гидроэнергетики.

    Это строгая и независимая система, которая оценивает и сертифицирует гидроэнергетические проекты по различным экологическим, социальным и управленческим критериям. Согласовывая свои проекты с этим стандартом, разработчики обеспечивают соблюдение Декларации Сан-Хосе об устойчивой гидроэнергетике, в которой говорится, что «в будущем единственной приемлемой гидроэнергетикой является устойчивая гидроэнергетика» (источник: Азия-Плюс).

    Для выполнения поручений и указаний Президента Республики Таджикистан уважаемого Эмомали Рахмона 12 декабря 2023 года со стороны Министра экономического развития и торговли Завки Завкизода, Директора Немецкого банка развития стран Восточной Европы, Кавказа и Центральной Азии Вероники Гарсиа дель Арко, Главы Регионального представительства Немецкого банка развития в Центральной Азии Андреаса Шнайдера и Главы компании «Памир Энерджи» подписано дополнительное Соглашение о предоставлении гранта в размере 10 млн евро для строительства ГЭС «Себзор» (источник: НИАТ «Ховар»).

    Мощность ГЭС «Себзор» составляет 11 МВт, она будет обеспечивать «зеленой» энергией более 227 тысяч человек в Горно-Бадахшанской автономной области Республики Таджикистан и 468 тысяч человек в приграничных районах соседнего Афганистана (источник: НИАТ «Ховар»).

    Следует отметить, что до сегодняшнего дня при поддержке Правительства Республики Таджикистан и привлечении средств партнеров по развитию, особенно Европейского союза, Правительства Германии, Агентства США по международному развитию (USAID), Швейцарского Секретариата по экономическому сотрудничеству (SЕСО) и Всемирного банка, на строительство ГЭС «Себзор» в общей сложности было привлечено 84 млн долларов в виде грантов.

    Электроэнергия заняла настолько прочное место в нашей жизни, что сейчас обойтись без нее просто невозможно. Она наш незаменимый помощник. ГЭС «Себзор» является судьбоносным объектом, великим источником жизненных благ для народа ГБАО. Начало деятельности электростанции является важнейшим событием в истории нашего народа. Ибо производимое здесь экологически чистое электричество полностью удовлетворит запросы области в электричестве и даст серьезный толчок развитию национальной экономики страны.

   

 

 

Муфассал ...

ЛИБОСИ МИЛЛӢ МУАРРИФГАРИ ФАРҲАНГУ ТАМАДДУНИ МИЛЛАТ

Алифшоева Назарбегим Алифшоевна

унвонҷӯи ИИГ ба номи Б. Искандарои АМИТ

 

ЛИБОСИ МИЛЛӢ МУАРРИФГАРИ ФАРҲАНГУ

ТАМАДДУНИ МИЛЛАТ

 

Суханронии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо фаъолон, намояндагони ҷомеа ва ходимони дини кишвар, ки санаи 9-уми марти соли 2024 дар Кохи Ваҳдати шаҳри Душанбе баргузор гардида буд, барои бештари сокинони Тоҷикистон фазои андешаронӣ дар хусуси одоби либоспӯшиву интихоби либос фароҳам овард. Агар васеътар фикр кунем либоси миллӣ яке аз нишонаҳои дорои фарҳанги худӣ будани халқиятҳо ба шумор рафта, тарзи пӯшидану истифода аз навъҳои он муаррифгари муносибати соҳибони фарҳанг ба арзишҳои суннатии худ мебошад. Яъне, агар одамон ё ҳаррӯза ва ё дар мавридҳои муайян либоси миллии худро ба бар намоянду дар миёни дигарон фаъолият кунанд, онҳо ҳуввияти миллии худро бо ҳамин либос тавъам мебинанд.

Мисли оне, ки забон муаррифгари мутаалиқ буданамон ба ин ё он миллат аст, ҳамон гунаи дигар либос нишонаи дорои тамаддун будани ин ё он миллат мебошад. Аз ин рӯ, Президенти кишварамон хеле ба маврид қайд намуданд, ки “Воқеият баёнгари он аст, ки ҳар миллат бинобар собиқаи фарҳангии худ дар либоспӯшӣ рафтору анъанаҳои махсус дорад, ки арзишҳои моддиву маънавии гузаштаи онро инъикос менамояд ва ҳар миллат аз рӯйи забон, фарҳанг ва шаклу тарзи либоспӯшиаш шинохта мешавад”.

Маълум аст, ки тоҷикон либосҳои миллии гуногунрангро истифода мебурдаанд, ки дар асарҳои бостоншиносӣ, таърихнигорӣ, санъатшиносӣ ва мардумшиносӣ тасвир гардидаанд. Бозёфтҳои бостоншиносӣ дарак аз он медиҳанд, ки халқи тоҷик аз замонҳои қадим дорои либосҳои миллии хеш будааст ва онҳо яке аз аввалинҳо шуда, дар истеҳсоли матоъҳо рангҳои гуногунро истифода мекардаанд. Яке аз ин мисолҳо чакани тоҷикӣ шуда метавонад, ки аз тарафи созмони байналмилалии ЮНЕСКО ҳамчун фарҳангии моддии мардуми тоҷик эътироф гардидааст.

Одоби либоспӯшӣ муаррифгари меъёрҳои ахлоқӣ буда, эҳтиром гузоштан ба либоси миллии худ, нишондиҳандаи шинохти арзишҳои миллӣ ва аҷдодӣ аз тарафи соҳибони фарҳанг мебошад. Ин аст, ки Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханронии мазкур иброз доштаанд, ки “Модарону бонувони мо - тоҷикон тарзи хоси либосҳои миллии худро доштанд ва онро ба мо мерос гузоштаанд, ки ҳар кадоме аз онҳо дар баробари зебоиву рангорангӣ меъёрҳои ахлоқиву эътиқодии мардуми бостонии моро инъикос мекард”. Яъне, тоҷикон халқияте и бе фарҳанг нестанд, ки майл гаравидан ба фарҳанги бегона дошта бошанд. Нафароне, ки либоси бегонаро пӯшида, ба дигарон ҳам онро тавсия медиҳанд, аз фарҳангу маънавиёти худ бехабар ҳастанд.

Дар хусуси дорои тамаддуни бойи либоспӯшӣ будани миллати тоҷик як қатор сарчашмаҳои таърихӣ шаҳодат медиҳанд, ки мувофиқи ин сарчашмаҳо зиёда аз 700 навъҳои либосӣ миллии моро метавон ба қайд гирифт. Мисоли беҳтарин барои ин сарчашмаҳо китобҳои “Авесто”, “Шоҳнома”, асарҳои классикони қадим Ҷайҳонӣ, Табарӣ, Хондамир, Балхӣ, Восифӣ ва асарҳои муҳаққиқони Шуравӣ ба монанди А.А. Бобринский, Н.Белинская Н. Ершова, З.А. Широкова, С.В. Иванов, Н.Юнусова, Д.Додхудоева, Ш. Абдуллоева, Ҳ. Содиқова, А. Аминова шуда метавонанд. Яке аз асарҳои илмии Широкова З.А. ва Ершов Н.Н. “Албоми либосҳои тоҷикон”, ки соли 1969 ба таб расида буд, хонандаро бо тарҳу намуди либосҳо, асосҳои зиннатӣ ва намунаҳои кашидаю гулдӯзии мардуми тоҷик шинос менамояд, ки дар ҳар тарҳу гулдузӣ фарҳанги миллии мо инъикос ёфтааст.

Таърих шоҳид аст, ки зан ва модари тоҷик дар ҳама давру замон посдори оину анъанаҳои муқаддаси халқу миллати хеш ба шумор меравад. Яке аз нишонаҳои асосӣ ва муаррифгари фарҳангу тамаддуни миллатҳои мухталифи дунё либоси миллии онҳост ва вақте сухан аз либоси миллӣ меравад, ҳатман пеши назар симои занон бо сару либоси хоса меояд. Мо худ шоҳид ҳастем, ки либоси миллии мардуми тоҷик вобаста ба минтақаҳои гуногуни ҷуғрофии кишварамон намудҳо ва шаклҳои беназиру бемисл дорад. Ҷаззобияти рангҳои пурҷиллои куртаву тоқӣ ва ҷӯробҳои Бадахшон, зебогиву рангорангии атласу адраси Суғд, гулбасту чакани Хатлонзамин, гулдӯзиҳои нотакрори Рашт, ҳамаи инҳо муаррифгари мардуми тоҷик дар арсаи ҷаҳон ба шумор мераванд. Пас, мо набояд, ин зебогиву гуногунӣ, ки як қисмати ҳуввияти чандинҳазорсолаи миллиамон ҳастанд, аз даст диҳем. Агар хуб назар афканем, ба осонӣ мушоҳида кардан мумкин аст, ки он либоси бегонае, ки хоҳарони тоҷики мо ба бар кардаанд, як зарра арзиши либоси миллии моро надорад. Ҷомаҳои аз сар то по сиёҳ боз ҳам даҳшатовар тобида, фазои хастакунанда ва торикро дар гирду атрофи он хоҳар эҷод мекунанд. Ҳамчунини дигар, либоси сатри ранга ҳам намуди зоҳирии хоҳари тоҷики онро ба бар карда номатлуб месозад. Зеро, зани тоҷик либоси миллии худро метавонад ба бар кунаду онро ба таври зебо ба атрофиён муаррифӣ намояд, аммо либоси бегонаро ба таври зебо муррифӣ кардан хеле мушкил аст, чун мо арзиши суннатии онро надониста бошем, чи гуна метавонем онро ба таври зебо ба дигарон нишон диҳем.

Фикр мекунам, ки ҳар як духтари тоҷик, ҳар як модари тоҷикро мебоист, ки ба фарҳанги либоспӯшӣ аҳамияти хоса зоҳир намояд. Ҳар як духтару модари тоҷикро мебоист, ки дар хусуси чаро бояд арзишҳои миллиамонро ҳимоя намоему фарҳанги бегонаро аз худ дур намоем, фикр кунаду ба наслҳои оянда ин арзишҳоро интиқол диҳад. Зеро, модарону момоёни мо ҳам мусалмон буданду, арзишҳои мусалмониро пос медоштанд, вале барои ин кор либоси бегонаро ба бар намекарданд. Кулли мардуми мусалмони ҷаҳон либосҳои гуногуни миллии худро доранд ва барои нишон додани мусалмонии худ лозим нест, ки либоси бегонаро ба бар намоянд. Пӯшидани либоси бегона ин танҳо нишонгари парастиши фарҳанги бегона, на нишондиҳандаи мусалмон буданамон ҳаст.

Либоси миллии ҳар як халқ, ганҷинаи гаронбаҳои фарҳанги умумибашарист. Маҳз бо таъсири ҷиҳатҳои пешқадами либосҳои миллӣ шакли имрӯзаи либосҳо пайдо шуд ва хусусиятҳои байналмилалиро гирифт. Либоси миллии тоҷикӣ ҷавобгӯйи тамоми талаботи ҷуғрофӣ, фарҳангӣ ва динии миллати мо буда, барои пӯшидани либосҳои миллии халқҳои дигар ягон ҳоҷате вуҷуд надорад.

Аз ин рӯ, ба фикр мо, либоси миллии тоҷикона ягон камбудие дар нисбати либосҳои миллии дигар халқиятҳо надорад ва хеле ба маврид мебуд, ки калонсолони ҳар як оилаи тоҷик дар масъалаи одоби либоспӯшии ҷавононро зери назорати худ гирифта, ба онҳо фаҳмонанд, ки ҳеҷ гоҳ аз фарҳангу тамаддун ва арзишҳои миллии тоҷикон дур нараванду, ба тақлидкорӣ, бегонапарстӣ ва фарҳанги бегона майл нанамоянд; арзишҳои либоспӯшии миллиамонро пос дошта, ёдгориҳои аҷдодонамон, ки асрҳои аср арзи ҳастӣ доранд, ҳифз намоянду ба ҷаҳониён муаррифӣ кунанд.

 

Муфассал ...

МАВЛУДАТОН МУБОРАК БОД!

МАВЛУДАТОН МУБОРАК БОД!

Имрӯз яке аз кормандони Институти илмҳои гуманитарии ба номи Б. Искандарови Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон – муовини директор оид ба хоҷагидорӣ Давлатшоев Раҳмихудо зодрӯз доранд. Раҳмихудо яке аз кормандони пурмасъули Институтамон буда, ободонӣ ва созандагии бино ва гирду атрофро ҳар бор дар ҳолати дуруст нигаҳ дошта истодааст ва Раёсати ИИГ АМИТ хосатан ташаккури худро ба ӯ мерасонад.

Ҳайати кормандони ИИГ АМИТ бо мелоди умр Раҳмихудо Давлатшоевро самимона табрику таҳният гуфта, барояшон умри дарозу бобаракат, толеву иқболи баланд ва хушбахтии ҷовидонаро таманно доранд. Бигузор умри бобаракату тансиҳатӣ, хонаободиву осудагӣ, шодиву нишот дар хонадонашон ҳукмфармо бошад!

Зодрӯзатон бори дигар муборак бод!

Муфассал ...

Мубрамияти илм - омили рушди кишвар

Азорабекова Ш. ходими калони илмии шуъбаи таърих,

бостоншиносӣ ва мардумшиносии ИИГ

ба номи академик Б. Искандарови АМИТ.

 

Мубрамияти  илм - омили рушди кишвар

     Дар пешрафти рушди кишварҳои мухталифи чаҳон, тараққиёти илм нақши бузург дорад ва давлати Тоҷикистон низ аз ин истисно нест. Қайд кардан лозим аст, ки Ҳукумати кишвар, шахсан Пешвои миллат, ҳанӯз аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолии ватанамон, тамоми кӯшишро баҳри беҳдошти соҳаи илму маориф равона намуда дар ин ҷода барномаҳои зиёд роҳандозӣ гардиданд ва давра ба давра амалӣ шуда истодаанд.

    Роҳбари давлат, пайваста бо аҳли зиё мулоқот доир намуда, барои пешрафту тараққиёти ин соҳаи ҳаётан муҳим тамоми шароиту имкониятҳоро фароҳам овардаанд. Бахусус, мулоқоте, ки 30-майи соли 2024 бо донишмандону олимон баргузор гардид дар пешрафти минбаъдаи кулли соҳаҳои илм такони ҷиддӣ дод. Дар мулоқоти мазкур роҳи тайнамудаи илм, муваффақият ва камбудиҳои ин соҳа, тайёр намудани мутахассисон ҷавобгу ба талаботи замони муосир, фаъолияти олимон дар давраи соҳибистиқлолии Тоҷикистон ба таври мушаххас барассӣ гардиданд.

    Мусаллам аст, ки дар замони ҷаҳонишавӣ инсоният ҳарчи бештар дарк намуда истодааст, ки илм барои тараққӣ додани маориф, фарҳанг, тиб, экология, иқтисодиёту иҷтимоиёт ва дигар соҳаҳо нақши калидӣ дорад, зеро ки асоси ҳама гуна пешрафтҳои техника ва технологияи нав олимон ва тадқиқотҳои илмии ба замони муосир ҷавобгӯ ба ҳисоб мераванд. Дар мулоқот ба ин масъала диққати махсус равона гардида, роҳбари кишвар қайд намуданд: «… Хотиррасон месозам, ки дар замони мо, яъне давраи шиддати рӯзафзуни рақобату мухолифатҳо танҳо давлатҳое ҳастии худро ҳифз карда, пеш рафта метавонанд, ки миллати босаводу огоҳ, низоми пешрафтаи илмиву инноватсионӣ ва олимону навоварони донишманд дошта бошад».

    Пешрафту тараққиёти илм ба нишондиҳандаҳои иқтисодии кишвар бевосита таъсир расонда, тадқиқотҳои илмие, ки дар АМИТ, институтҳо, пажӯишгоҳҳо ва дигар зерсохторҳо гузаронда мешаванд, ба бунёд намудан ва такмил додани соҳаҳои нави саноат, ҳамчунин ташкили ҷойҳои нави корӣ, коҳиш додани муҳоҷирати меҳнатӣ ва аз байн бурдани бегонапарастӣ, метавонанд таъсири мусбӣ расонанд.

    Тадқиқотҳои олимони тоҷик, ки тамоми соҳаҳои илмро дар кишвар фарогир ҳастанд, бояд ба стандарти илми ҷаҳонӣ ҷавобгӯ бошанд, то ки, дар пешрафти ҷомеа ва зиндагии шоистаи одамон мусоидат намоянд. Рушди илм, дар замони ҷаҳонишавии босуръат яке аз шартҳои муҳими кишварамон буда, олимон набояд ба сустшавӣ ва ақиб мондани он аз пешрафтҳои технологии ҷаҳонӣ роҳ диҳанд, зеро  ин беаҳамиятӣ метавонад ба оқибатҳои хеле ҷиддии иқтисодӣ ва иҷтимоӣ оварда расонад.

    Қайд кардан зарур аст, ки имрӯз дар ҷаҳон, мушкилоти зиёди глобалӣ, аз ҷумла тағйирёбии иқлим, гармшавиӣ ҳарорат аз меъёри муқаррарӣ, ки бевосита ба тамоми паҳлӯҳои зиндагии инсон таъсир мерасонад, яке аз масъалаҳои мубрам ва таҳқиқталаби соҳаҳои мухталифи илм ба шумор меравад. Масъалаи мазкур, олимони кишварро водор месозад, ки дар асоси тадқиқотҳои илмӣ фикру андешаҳои хешро баён намуда, роҳҳои мутобиқшавӣ ва сироятнопазирии инсонро дар давраи гармшавии ғайримуқаррарӣ ҷустуҷӯ намоянд. Дар доираи ин масъала, ки мушкилоти умумибашарист, шояд, ҳамкории байнисоҳавии олимони кишвар, ҳамчунин, тартиб додани лоҳиаҳо дар ҳамкорӣ бо олимони хориҷӣ хеле бамаврид мебошад.

    «Имкониятҳои васеи кишвари мо дар самти рушди саноати дорусозӣ, сайёҳии табобатӣ, бахусус пандемияи КОВИД-19 моро бори дигар водор месозад, ки аз ҳарвақта дида, ба масъалаҳои инсон ва саломатии ӯ аҳамияти ҷиддӣ зоҳир намоем».

    Бояд тазаккур дод, ки аҷдодони тамаддунофар ва фарҳангсолори миллати тоҷик аз замонҳои хеле қадим бо табиат ҳамбастагии ногусастанӣ доштанд ва дар ҳифзи он чораҷӯӣ ҳам мекардаанд. Ҳамчунин кӯшиш мекардаанд, ки бемориҳои гуногунро бо истифода аз гиёҳои дармонбахши хоси маҳал шифоҳ бахшанд ва дар баробари ин, соҳиби таҷрибаи бузург гаштанд.

    Албатта, маълумоти олимони соҳаи мардумшиносӣ дар асоси маводи шифоӣ перомуни анъана, боварҳо ва тибби мардумӣ ҷамъоварӣ гардида, аз ҷиҳати илмӣ пурра асоснок нашудаанд. Аз ин лиҳоз, шояд вақти он расидааст, ки таҷрибаи аҷдодии пешиниён мавриди таҳқиқу таҳлили илмии муштараки олимони соҳаҳои этнография, этноботаника, экология, химия ва тиб қарор гирад ва натиҷаҳояшон дар саноати дорусозӣ истифода бурда шаванд. Тадқиқотҳои олимони соҳаи экология, дар ҳифзи муҳити зист, дар  барпо кардани ҷомеаи тоза ва устувор, барои ҳаёти солиму бехатари инсон, хеле муҳим мебошанд.

    Илм, қувваи тавоно буда, ба ҳифзи таърихи бостонии миллати куҳанбунёди тоҷик, ҳифзи мероси фарҳанги моддӣ ва ғайримоддӣ, аз байн бурдани хурофот ва бегонапарастӣ, қодир аст, таъсири мусбӣ расонад.

    Хулоса: Дар мулоқот Президенти ҷумҳурии Тоҷикистон дар пешрафт ва рушди кишвар ба олимон ва донишмандон бовариашонро изҳор дошта, қайд намуданд: «Бовар дорам, ки шумо-олимону донишмандон ва омӯзгорону зиёиёни муҳтарам- бо таҳқиқоти арзишманди илмии худ ва мавқеи созандаатон дар рушду пешрафти давлат саҳми бештар мегузоред ва минбаъд низ рисолати ватандории худро бо садоқат ба Тоҷикистони маҳбуб ва мардуми шарафманди он иҷро менамоед».

    Барои рушд додани тадқиқоти пурсамари илмӣ тамоми қувва ва кӯшишу ғайратро ба кор бурдан лозим аст. 

 

Муфассал ...