ҶАШНИ МАВЛУДАТОН МУБОРАК, УСТОДИ АРҶМАНД!!!

МАЪРИФАТИ ҲУҚУҚӢ – АСОСИ РУШДИ ДАВЛАТ ВА ҶОМЕА!

ДАРКИ ВОҚЕИЯТҲО, ИТТИФОҚИ ҶОМЕА РОҲЕСТ БА САМТИ ОРМОНҲОИ МИЛЛӢ

Ҳақназар Имомназар,

ходими илмии Институти илмҳои гуманитарии

ба номи академик Б. Искандарови АМИТ

ДАРКИ ВОҚЕИЯТҲО, ИТТИФОҚИ ҶОМЕА РОҲЕСТ БА САМТИ ОРМОНҲОИ МИЛЛӢ

Ё чанд бардошт аз муҳтавои мулоқоти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо фаъолони маркази вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон, ш. Хоруғ (14.10. 2024)

Пешгуфтор

Ташрифи навбатии Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба чанд ноҳия ва маркази вилояти Мухтори Куҳистони Бадахшон, ба хотири таҷлили бошукуҳи ҷашни 33 юмин солгарди Истиқлоли давлатӣ, ки тайи ду шабобнарӯз ба ин минтақа фазои идонаро оварда буд, бо ифтитоҳу оғози фаъолияти даҳҳо иншооотҳои саноатӣ, иҷтимоӣ фарҳангӣ, мулоқотҳои самимӣ бо мардум, чорабиниҳои бошукуҳи фарҳангӣ ва суханрониҳои раҳнамоибахши Пешвои миллат анҷом ёфт, вале дар тааасуроти мардуми кишвар ҷойгоҳи хоси худро ишғол кард.

 Ҳамчун як сокини ин сарзамини дурдаст ва сарто по кӯҳиву баландкӯҳӣ, дорои иллатҳои дигари объективӣ ( табииву иқлимӣ), ки солиён иллатҳои дигари субъкетивиро (адами боварии роҳбарияти замон барои таҳаввулот дар ин вилоят) ҳам қувват медоданд, мисли дигарон ба дигаргуниҳо дар ин минтақаи ҳамеша ақибмонда ( ҳаттто замони шӯравии абарқудрат) боварӣ надоштам ва онро ба тақдир ҳавола мекардам. Вале замоне, ки як марди воқеан худодод, ба исми Эмомалӣ Раҳмон дар ин марҳилае, ки дар он маргу зиндагӣ, бақои миллату давлати вайроншудаву харобшуда дар миён буд, онро аз хокистар, аз харобаҳои ҷангӣ дохилӣ берун карда тавонист ва дар фурсати андаке эҳё  кард, бо хазинаи комилан холишуда онро ба қатори давлатҳои дар ҳоли рушди босуръат (рушди миёнаи солонаи мамлакат  ММД7.5 ро ташкил медиҳад ) расонд, ҷойгоҳи сазоворашро дар ҷомеаи ҷаҳонӣ  таъмин кард, дар дили ман мисли миллионҳо, дигар шубҳае ба ояндаи дурахшони он боқӣ намонд. Ва замоне ин гушаи дурдасту дар бунбасти беш аз ним сол қарор дошта, ба сохтани роҳе, ки ҳеҷ кас, аз ҷумла роҳбарони он замони кишвар амри маҳол, дур аз воқеият медонистанд, онро бо пойтахту манотиқи дигари кишвари азиз пайванди доимӣ дод, мардуми воқеъбин дарк карданд, ки санги асоси оғози таҳаввуллоти азими ин минтақаи таърихан ақибуфтода гузошта шуд.

Ниҳоят, замоне ки дар маркази Хоруғ биноҳҳои 9- 16 ошёна бунёд шуданд, замоне ки ба Хоруғ парвози ҳавопаймо барқарор шуданд, тамоми шубҳаҳои вобаста ба рушди ин сарзамин ва ояндаи он  ба умеду боварӣ иваз шуданд. Ба хусус, ташрифовариҳои мунтаззами Сарвари давлати  ҷавон ба ҳадафи рушди ин гӯшаи аз ҳар ҷиҳат бузурги мамлакат, ба ҳам овардани парешониҳои дар ҷомеаи таҳмилшуда карда шуда, поягузории ҳуқуқ ва қонуни маданӣ дар ҷомеа ва созгор каардани он бо низоми ҷаҳони муосир ва таҳаввулотҳои дигар, дар дили ҳар пессимист ҳам умедҳои тозаро  оварданд. Шахсан камина ҳар замон мушоҳида мекардам, ки ҳар ташрифи Сарвари давлат, дигаргуниҳои кулиро ба ин минтақаи саропо куҳӣ ва дурдаст армуғон овардааст ва ин воқеиятро нодида намешавад.

Ташрифи Сарвари давлат баракати суботу шукуфоӣ аст

Дар оғоз, сафарҳои роҳбарони аввалмақоми ҷумҳуриро кутоҳ ба ёд меорем. Ҷаббор Расулов дар тӯли солиёни роҳбариашон ба вилоят танҳо як сафари яксоата (бо самолет) анҷом доданд. Пас аз сӣ сол, роҳбари Ҷумҳурии Тоҷикистон, Раҳмон Набиев, дар солҳои 90 ум барои як рӯз ба ВМКБ ташриф оварда буданду. Дигар лаҳзаеро дар хотир надорам. Манзур аз ин мисолҳо шикоят ё маломат нест, шояд иллатҳои барои мо норавшани худро ҳам дошта бошад, вале тавре мегуянд, “факт факт аст”.

Аммо Роҳбари тоза интихоби Тоҷикистони озоду мустақил, Эмомалӣ Раҳмон, ҳанӯз аз соли 1993, замоне, ки дар саросари кишвар, ба хусус, дар Бадахшон оддитарин қонун амал намекард ва кафолати камтарини бехатарии ягон шахс вуҷуд надошт, ташрифҳояшонро оғоз карданд, бо мардуми вилоят мулоқотҳо анҷом доданд, ки нишони сарсупурдагиашон ба хоки сарзамини аҷдодӣ ва сокинони ҷафодидаи он буд. Ман ташрифоти Сарвари давлатро шуморидам ва ростӣ ҳисобамро ҳам гум кардам, аммо 70 маротитбаро дарёфтам. Шахсан камина итиминони комил дорам, ки ин нишонаи таваҷҷӯҳ ва муҳаббати хоси Сарвари давлат ба ин сарзамини пурасрори ба ном Бадахшон аст, зеро он як гӯшаи воқеан пур аз асрор ва бостонии ин сарзамини қадима аст (Бадахшон замони сулолаи ҳахоманишиён музофоти 15 и он ба шумор мерафт). Бадахшон сарзамиенст, ки дар он фарҳангу тамаддуни бостонии орёӣ шакл гирифтаву барои қарнҳо боқӣ мондааст. Ин як сарзаминест, ки дар он тарзи хоси ҳамзистии ин қавми ориёӣ бо Табиат-Модар ташаккул ва ҳифз шуда, барои мардумони дигар ҳамчун намунаи хоси ин ҳамзистӣ бо муҳити воқеӣ боқӣ мемонад. Ба истиллоҳи олимони бузург, ховаршиносони маъруф “Бадахшон бо тамоми арзишҳои моддӣ ва маънавиаш ҳамчун “музеи зиндаи таборони ориёӣ боқӣ мондааст”.

Роҳбари давлати муосири тоҷикон ҳам ин минтақаи хоси кишварро, бо дар назардошти мавқеи ҷуғрофӣ ва мушаххасоти дигараш, дар аввали солҳои давлатсозии худӣ “ Бадахшон дарвозаи тиллоии Тоҷикистон” номидаанд, ки танҳо ибораи зебо намебошад.

Дар  тамоми ташрифоташон Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон  бо тамоми  қишрҳои ҷомеа, аз ҷумла иддае, ки зери таъсири ҳар гуна неруҳои дохилу хориҷӣ ба давлати тозаистиқлоли демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ, ягона (яъне воҳид) мухолифате доштанд, мулоқотҳои самимона доир мекарданд ва дар он аввалтар аз ҳама, ба зарурати низоми қонун барои давлати ҷавони дар иҳотаи манфиатҳои мухталиф осебпазир таъкидҳо мекарданд. Ҳатто ба қисме аз мухолифини сиёстаи давлат, ки зереи таъсироти идеологии гуногун монда буданд ва суботи ҷомеаро ҳам халалдор мекарданд, бародарона ва падарона мулоқот карданд, таъкид карданд, хоҳиш карданд, ки ба хотири таҳкими қонуният ва аркони давлат, дар баробари хатарҳои зиёди таҳдидкунанда бо ҳам якҷо, ба манфиати умум пеш равем. Зеро ин шанси ягонаи таърихиро, ки пас аз ҳазор сол давлатдории худӣ насибамон шудааст, аз даст надиҳем ва руи дуне парешону саргардону бе сарнавишт нашавем, бе ному нишон гум нашавем.

Ман яке аз ин мулоқотро бо гуруҳҳои мухолиф, ки аслан “сиёсаташон дар атрофи манфиатҳои шахсӣ ва бегонагон мечархиданд”, шоҳид  будам, ки Роҳбари давлат барои наздикшавии мавқеъои тарафҳо чӣ роҳҳоро меҷустанд, ба онҳо “тамоми гузашта”ро бахшиданд, ва имконоти мавҷударо барои ба зиндагӣ бозгаштанашонро ошкоро баён карданд. Барои ҳар кадом ба маблағҳи калон қарзи имтиёзнок пешниҳод карданд, то ки дар зиндагии ҷомеа ворид шаванд, ҷомеаи худро барои худу ояндагони худ обод созанд...аммо он тарафҳо даҳсолаҳо онро дарк накарданду наапзируфтанд ва ниҳоят ногузиру ночор ба оқибати барои тамоми минтақа гаронтар ҳам анҷомид, ки ҳамагон аз он огоҳӣ дорем.

Мулоқоти ахир ва самимияти беохир

Аз мулоқоти кунунӣ, ҳамчун яке аз ширкаткунандагон, ки дар тӯли бештар аз ду соат идома ёфт, чанд бардошти дигарамро бо дигарон дар миен гузоштаниям. Аввалан бори дигар мусбатназарии Пешвои миллатро ба чашми дил дидам ва дуввум самимияти хосашонро ба ин сарзамин ва сокинонаш возеҳтар ба назар расид.

Дар ин ҷо бояд гуфт, ки барои камина аз тамоми унвонҳоики барои Сарвари давлатмон воқеан сазовор дониста шуда, унвони “Пешвои миллат” азизтар ва дилнишинтар аст, вале агар иродаи ман мебуд ман ба он калимаи “мардумиро” илова мекарадм, яъне “Пешвои мардумии миллат” . Ҳарчанд дар гуиш шояд чандон равон ба назар нарасад ҳам, вале дар асл, дар воқеият чунин аст. Ба ибораи устод Бозор Собир, “минбараш партаи мактаб аст, чеҳраааш чеҳраи халқӣ аст ва дар рӯи ӯ руи миллӣ ва нури миллиро ҳамебинам”, инро бо вазоҳат тасдиқ мекунад.

Дар суханронии ба таърихи 14 октябр доиршуда,Сарвари давлат аз тамоми чорабиниҳои ташкилӣ, сохтороӣ ва ба хусус, маблағии кишвар ёдовар шуданд, ки аз  ҷумла барои бозсозии вилоят то кунун маблағи бештар аз 24 миллиард равона шудааст. Барои аҳолӣ дар муддати 33 соли истиқлол 3 баробар бештар замин тақсим шудааст, ки имрӯз ягон хонавода бе хонаҷой ва замини назди ҳавлигӣ боқӣ намондааст. ММД и ВМКБ, дар муқоиса бо соли 2000 ум 60 баробар афзудааст ва сатҳу сифати зиндагӣ дар баробари он ба ҳамон андоза баланд шудааст. Пешвои мардумии миллат  бо ҳамон самимияти хос, соддагӣ ва мардуммеҳвариашон ба сокинони вилоят тавсия доданд, ки дар зиндагӣ аз неъматҳои он беҳтар баҳра баранд, барои худу ояндагони худ шароити зисти беҳтар созанд, хонаҳои нав бо шароити беҳтар бунёд кунанд, то дар ҳаёташон роҳати бештар дошта бошанд.Барои худ ва ҳам барои меҳмонони берун аз вилоят, аз ҷумла теъдоди афзояндаи сайёҳони дохиливу хориҷӣ, ки ба ин минтақаи биҳиштӣ бештар аз манотиқи дигари кишвар таваҷҷуҳ доранд, фарҳанги зист ва хоси тоҷикона ва бостониашонро нишон диҳанд.

Пешвои мардумии миллӣ мардуми Бадахшонро “мардуми зебо” хонданд ки манзурашон аз либосу маданияти либоспӯшӣ буд, ва нимшухӣ илова карданд, ки “ман дар мулоқотҳо ба ин мардум назар мекунаму тасаввур мекунам, ки гуё дар ҷое аз Аврупо бошам”, ки аз диди мо ин намоёнгари эҳтирому ифтихорашон ба ин мардум ва сарзаминашон буд. Ва ибораи ба назарам хеле ҷолибро ҳам самимона гуфтанд, ки “мардуми вилоят ва тамоми сокинони мамлакат “ҳуқуқи маънавии зиндагии беҳтарро доранд” ва мо дар он самт бо умеду бовари ва талош равон ҳастем. Аммо ҳаёти шоистаро танҳо сулҳу субот оромӣ, меҳнати аҳлона ва иттиҳоди ҳамагонӣ таъмин мекунад на чизи дигар. Ҳамчунон афзуданд, ки “мо дар қаламрави баландкӯҳии ин кишвар, ки аслан дар қисматҳои он бунёди роҳ ғайриимкон буд, шоҳроҳе бунёд кардем, ки қимматтарин дар ҷаҳон ба шумор мераванд. Масалан барои қитъаи 90 км.ии роҳ 2.5 миллард сомонӣ сарф  шудааст. Зеро аз назари муҳандисӣ, сохтмони қисматҳои алоҳидаи он “берун аз имконоти воқеӣ ” арзёбӣ шуда буданд. Аммо ин нишони азми қатъии Роҳбари давлат аст, ки  расман баён доштанд “то соли оянда шоҳроҳи замонавӣ ва муосири Душанбе Хоруғ то сарҳади Чин (Кулма, ба масофи 540 км ро анҷом дода хоҳад шуд ва Бадахшонро амалан ба дарвозаи тиллоии Тоҷикистон табдил медиҳем”.

Барои дар ҳолати фаъол ва ҷавобгӯи талабот нигоҳ доштани роҳҳои қадламрави вилоят, барои тамоми ноҳияҳои он техникаи замонавии роҳсозӣ ҷудо шудааст. Ҳоло дар вилоят теъдоди техникаи пуриқтидори роҳсозӣ ба 75 мерасад, ки дар ягон вилояти дигари ҷумҳурӣ ин шумора вуҷуд надорад.

Сарвари давлат дар ин мулоқот аз захираҳои фаровон ва умудворкунандаи қаламрави вилоят бори дигар ёдовар шуда, дар ин робита ба идораи Саргеологияи ҷумҳурӣ, ниҳодҳои дахлдори сатҳи кишвар ва вилоят ҷиҳати омӯзиш ва таҳияи пешниҳодҳо оид ба  имикониятҳои мавҷуда, вале ноистифодаи захираҳои зеризаминии вилоят ҳидоятҳои мушаххас доданд. Дар зимн ба роҳбарияти вилоят дастур доданд, ки масъалаи истифодаи захираҳои бо арзиши сатҳи заминии вилоят, аз қабили растаниҳо ва гиёҳҳои шифобахш ( ба амсоли гулхор, ангат решаи тиллоӣ ва ғайра ки беш аз 250 намудашон дар қаламрави вилоят ошкор шудаанд), барои истифода дар табобати сокинони кишвар омӯхта, тадбирҳои амалӣ андешанд. Аз ҷумла истифодаи чашмаҳои машҳури геотермалии табобатии қаламрави вилоят (дар маҷмӯъ 74 адад) барои ташкили табобат ва истироҳати тамоми сокинони мамлакат, тариқи бунёди истироҳатгоҳҳо ва осоишгоҳҳои табобатӣ, бо истифодаи обу ҳавои тозатарин, ки ба қавли худашон “Бадахшонро гушаи биҳишти Ватани азиз кардаанд”, дастур доданд .

Президенти мамлакт дар мавриди рушди иқтисоди вилоят,  ба хусус, соҳибкорӣки чанд замон пеш умуман мардум ин навъи пешаро намедонистанд, дар ин муддати хеле андак ба сатҳи хеле баланд расидааст. Ба хусус, рушди соҳибкории истеҳсолӣ қобили зикри махсус аст, ки дар ин муддат аз сатҳи сифр имрӯз ба 113 адад корхонаи саноатӣ ва беш аз 100 коргоҳи хурд расидааст, маҳсулоти онҳо ба бозори маҳаллӣ ва ҳатто берун аз он содир мешавад.

Сарвари давлат ҳамчунон ба тамоми мардуми вилоят эълон доштанд, ки то соли 2025 яъне пас аз ба истифода додани неругоҳи “Себзор”, мо ба “охирин хонаи бебарқи вилоят барқ мерасонем”.

Вале лаҳзае набояд аз ёд бурд, ки ҳамаи ин корҳои бузурги ободониву созандагӣ, ки дар сатҳи оддитарин аз беҳдошту тозагии ҳар хона шуруъ ва то сатҳи кишвар мераснд, танҳо дар ҳолате имконпазир хоҳанд буд, ки агар дар кишвар сулҳу субот, оромӣ, ҳукумати қонун  ҳукмфармо бошанд, агар дар ҷомеа ваҳдати сарто сарӣ ва уфуқи ҳадафҳои тиллоии миллат кишвар равшан бошанд.

Пешвои мардумӣ ва миллӣ бо қаноатмандӣ аз завқи санъату зебогии эстетикии мардуми ин минтақа махсусан зикр карданд, ки чеҳраҳои кушод, либоси миллӣ, суруду рақ, ба хусус дар иҷрои калонсолон ва дар умум фарҳанги бостонии ин мардуми сарбаланд, новобаста аз маҳдудиятҳои шароити кӯҳсорон, бо шукргузорӣ ба фазои орму созандаи Ватан, ба зиндагӣ бо назари мусбат, умеди бештар менигаранд, шоистиа таҳсин аст. Ва инро Пешвои мардумии миллат ҳамчун тасдиқи дигари фарҳангӣ будани тоҷикро нишон доданд.

 Дар  ду рузи сафар дар 3 ноҳия ва маркази вилоят аз субҳ то шом дар байни мардум будан, хастагиро эҳсос накардан, ҳамон пешвои мардумии  миллӣ будани Сарвари давлатро бори дигар нишон дод. Ҳангоми мулоқот, ки боду ҳаво бо суръат тағйир мекард, ёварони Роҳбари давлат ба эшон гузориш доданд, ки “ҳаво пас аз чанд соат боронӣ мешавад ва парвозро мушкил месозад”, Президент дар ҷавоб гуфтанд, ки “борон шавад дар ҳамин Хоруғ мешинам ва аз ин ҷо роҳбарӣ мекунам ва ё агар зарурат пеш ояд, ба мошин меравам... мисли дигарон”.

Пешвои мардумии миллат аз авзои норавшану печидаи ҷаҳони муосир, муборизаву рақобати шадидтаршудаи абарқудратони муосир ёдовар шуданд, ки аз кишварҳои ҷавон зиракиву иттиҳоди сартосариро бештар аз пеш тақозо мекунад. Дар ин робита як мисоли содда, ки  баёнгари коргирӣ аз стандартҳои мухталифи абарқудратон, вобаста ба манофеи худашон мебошад, авзоъро возеҳан нишон медиҳад. Амрико ба ғайр аз он ки  ҳафтавор барои лоиҳаи толибон 45 миллион доллар интиқол медиҳад, дар лоиҳаҳои дигари он низ саҳм мегирад. Намунаи охираш  сохтмони канали Қуштеппа, ки ба кумаки молиявии Амрико, ба маблағи ним миллион доллари амрикоӣ дар ҷараён аст, ки ба назар мерасад, ҳадафи ниҳоии он эъҷоди буҳрони амиқ дар Осиеи Марказӣ ва эъҷоди нооромӣ ва низоъҳои давомдор дар байни мардумони дар ин минтақа дар ду тарафи дарёи Ому қарнҳо дар фазои сулҳ мезистанд, мебошад.

Воқеиятҳои замони муосир возеҳан нишон медиҳанд, ки дар ҷаҳони ниҳоят пурхатар, печида ва мушкилпешгуинашаванда, манфиатҳо ҳама чизро зери по кардаанд. Ба хусус, станадартҳои мутобиқ ба манфиатҳои кӯтоҳмуддату даврозмуддат ва доимо ивазшавандаи абарқудратон танҳо ба манофеи худ равона шудаанд. Дар чунин вазъ, ҳифзу таҳкими дастовардҳои худ, дар давлати худӣ аз ҳама боло ва муҳим боқӣ мемонанд, ки аз ҳар фарди ин сарзамин ба маротиб бештар сарсупурдагӣ ва садоқати қалбиро  ба ватан ба миллат тақозо мекунад.

Тааасурот аз як таъкидоти самимии Пешвои мардумии миллат

Пешвои мардумии миллат ба сокинони Бадахшон барои дар сатҳи баланд нигоҳ доштани таваҷҷӯҳ ба маориф дар вилоят изҳори хушнудӣ баён карда афзуданд, ки дар ҷаҳони муосири пур рақобат сатҳи маълумот ва дониши касбӣ аҳамияти аввалиндараҷа доранд. Зеро дар ҷаҳони аз тариқи рушди илму технолигя ба ҳам наздикшуда (глобалӣ шуда),  бо касбу ҳунар дар саросари дунё, дарёфти кори муносиб аз тариқи интернет соддатар аст ва ҷавонон бояд ба самти омӯзиши илму додниш, техника ва огоҳии бештар аз воқеиятҳо равона ва раҳнамоӣ шаванд.

 “Панҷ ангушт баробар нестанд” мегуфтанд бобоени мо, ҳангоми тасвири “гуногунрангиҳо” , гуногунандешӣ дар афкори ҷоме, ки падидаи муқаррарӣ буда дар ин мавриди маводи мазкур низ қобили ёдоварӣ мебошанд. Шояд иддае аз ин муносибати муҳаббатомези дуҷонибаи мардуми мушкилписанди Бадахшон ва Пешвои миллӣ мардумии он сахт ғамгин шуда бошанд, зеро аз буғзу ҳасад, аз нокомии худ аз бохти худ назди мардум, аз хурсандии мардуми худ ранҷ мебаранд, онро дидан намехоҳанд ва бо ҳар баҳона неш заданӣ мешаванд. Аммо воқеият нишон медиҳад, ки барои ин амалҳои зидди мардумӣ хеле дер шудаааст ва хеле ҳам, зеро воқеиятро мисли офтоби дурухшон бо домани кӯтоҳ пӯшида намешавад...ва ҳамаи он ҳамлаҳои иттилоотиву лафзиро ба мақоли мардумии худ“саг меҷақаду корвон ба роҳаш меравад “ бидуни шарҳи изофӣ ҷамъбандӣ мекунем.

Аммо дар зимн бо истифодӣа аз фурсат, ба бетарафиву мушоҳидакории идае аз аҳли зиё, ба хусус, олимону дигар зиёиен, ки то ҳадде ҳайратангез ҳам ба назар мерасад, як ишора карданием. Иддае аз ин табақа (зиёӣ) ё ба ин фазои орому созандаи Ватани озоди худ ё хеле одат карданд ва онро муқаррарӣ мебинанд ва ё худро “ҷудо” аз тақдири ватани аҷдодӣ ва ояндагони худ медонанд ва ё мавқеи дигар доранд, ки барои камина таври мисол чандон равшан нест. Аммо як нукта возеҳ аст, ки аз таҳдидҳову хатарҳо ва осебпазирии ҷомеаи худ, ояндагони худ, иттилоъ надоранд, аз ин рӯ оонро ҷиддӣ намегиранд. Барои чунин мушоҳидакорони бе амал байтеро аз осори гаронбаҳои Иқболи Лоҳурии машҳур ёдрас карданием, ки дар ин маврид хеле дақиқ гуфта буд;

Лолаи ин чаман оғушта ба ранг аст ҳанӯз,

Сипар аз даст маяндоз, ки ҷанг аст ҳанӯз

Ва дар фарҷом бардошти дигареро, ҳамчун беҳтарин намунаи пайравӣ аз тамаддуни антиқаи Чин, ки панҷ арзишро ҳамчун муқаддасот парастиш мекунанд, бо дигарон шарик карданием;1. Осмон эҳтиром ба нируҳои осмонӣ, 2. Эҳтиром ба замин- модар ки зиндагии моддиро таъмин мекунад, 3. Волидайн, ки бари насл ҳаёт додаву онро ба ҳаёти иҷтимоӣ ҳамаҷониба омода мекунанд, 4. Устод, ки барои наслҳо пояҳои дониши воқеӣ дар бораи муҳит ва ҳаёти воқеӣ медиҳад ва барои ҷомеа оноҳоро омода мекунад ва ниҳоят 5. Пешво нақши ҳимоятгари сарзамини аҷдодӣ, сокинони он, тамаддуни он ва ба самти рифоҳ ва пешрафт сарҷамъ кардан ва раҳнамоии ояндаи онро ба ӯҳда дорад. Ва ин шохиси хоси ин тамаддуни антиқаи чинӣ ва тамаддунҳои дигар, устувории худро дар ҳар давру замони таърихи башар нишон дода, барои ҷомеаи мо ибрати мусбату муҳим боқӣ мемонад.

Қадами мубораки Пешвои мардумии миллат дар роҳи иттиҳоди мустаҳкамтари ҷомеа дар баробари ҳар гуна чолишҳои замон барои тамоми сокинони сарзамини бостонӣ хуҷаста ва фархунда бошад. Умедворем Худованд ҳамаи моро то ташрифи навбатӣ, бо созандагиҳои бештар, бо натиҷаҳои баландтар, ба хотири дастрасӣ ба ормонҳои тиллоии миллӣ, яъне доштани давлати озоди худӣ, дастовардҳои афзояндаи истиқлоли он ва эҳёи мақоми болои он дар тамаддуни башарӣ, ҷойгоҳи сазовортари он дар ҷомеаи ҷаҳонӣ, зиндагии орому шоистатар ва ояндаи дурахшонтари ватани аҷдодон расонад. Ин аст пойдевори тамоми ормонҳову ниятҳои сокинони ранҷҳо кашидаи ин сарзамини бостонӣ.

Шиори рӯҳбаландсози Пешвои миллат дар фарҷоми  ин мулоқоти таърихӣ “Тоҷикистон ба пеш”, ба мисли раҳнамоии умедворкунанда ва сарҷамъкунанда ҳамеша дар мағзҳо ва дилҳо ҷо хоҳанд гирфт.     

ЗНАЧИМОСТЬ ВИЗИТА ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ ТАДЖИКИСТАН, УВАЖАЕМОГО ЭМОМАЛИ РАХМОНА В ГОРНО-БАДАХШАНСКУЮ АВТОНОМНУЮ ОБЛАСТЬ

ЗНАЧИМОСТЬ ВИЗИТА ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ ТАДЖИКИСТАН, УВАЖАЕМОГО ЭМОМАЛИ РАХМОНА В ГОРНО-БАДАХШАНСКУЮ АВТОНОМНУЮ ОБЛАСТЬ

      Визиты Президента страны в разные регионы страны важны тем, что происходит прямая связь с народом и это позволяет главе государства лично ознакомиться с условиями жизни людей, их проблемами и потребностями, что позволяет создать более глубокое понимание реальной ситуации в стране и выработать более эффективные меры для ее улучшения. Такие визиты являются символом заботы государства о своих гражданах, особенно тех, кто проживает в труднодоступных районах. Это укрепляет доверие населения к власти и повышает чувство принадлежности к государству. Во время визитов президент часто объявляет о новых проектах и программах развития для конкретных регионов. Это может включать в себя строительство дорог, школ, больниц, а также поддержку местных предприятий. Такие инициативы способствуют экономическому росту и улучшению качества жизни населения.

      Визиты президента страны в наш горный и отдаленный регион – Горно-Бадахшанский Автономный Область имеет огромное значение как для самой области, так и для всей страны в целом. Мы являемся свидетелями того факта, что каждый его визит в ГБАО приравнивается к колоссальным социально-экономическим изменениям и является предисторией исторических скачков в развитии различных сфер области. Так же как и в предыдущие годы, в ходе трехдневного визита Президента Таджикистана уважаемого Эмомали Рахмона в ГБАО мы были очевидцами открытия и передачи в эксплуатацию ряда важнейших промышленных предприятий, таких как железо-бетонный комбинат по переработке местного камня, который в дальнейшем внесет свой вклад в деле градостроительства не только региона, но и в целом республики, мясо-молочный комбинат г. Хорога, имеющий огромную значимость для переработки местного мясомолочного сырья, фармацевтический цех по переработке местных лекарственных растений, выступающий в роле ключевого объекта для переработки лечебной флоры региона, цех по переработке и сушки фруктов, необходимый для обработки фруктов внутри региона, открытие ряда административных зданий, таких как здание Народно-демократической партии ГБАО в городе Хороге и в Рашткалинском районе, среднеобразовательная школа №26 Рашткалинского района, дошкольное учреждение – современный детский сад в центре Рушанской области, спортивный комплекс при средней школе №14 Шугнанского района, культурно-развлекательные объекты, такие как ресторан «Шоми Хоруг» и многие другие. Были сданы в эксплуатацию два жилых многоэтажных современных домов в городе Хороге, которые фундаментально изменили внешний вид города, а также колоссально решили вопрос с нехваткой жилья и развития уровни жизни населения. Были переданы для использования 13 жилых домов для жителей села Зугван Ишкашимского района, пострадавшие в августе этого года от потопа их приусадебных участков.

      В онлайн формате с включением прямых трансляций со всех площадок строительства ГЭС-а Себзор были обсуждены острые вопросы строительства данной электростанции, а после презентации и обсуждения Президент Таджикистана уважаемый Эмомали Рахмон официально открыл ключевой объект в строительстве ГЭС-а Себзор – мост грузоподъемностью 40 тонн, который также является связующим звеном для сельских населений обеих берегов реки Шахдара. 

      Названные примеры введения в эксплуатацию административных, социальных и культурно-развлекательных объектов являются лишь небольшим количеством тех открытий, которые были осуществлены в ходе масштабного визита Президента Таджикистана уважаемого Эмомали Рахмона в ГБАО. Наравне с этим, были обсуждены конкретные решения о выделении дополнительных ресурсов, необходимых для решения региональных проблем, в том числе финансирование инфраструктурных проектов, социальных программ и поддержки сельского хозяйства. Визит Президента Таджикистана уважаемого Эмомали Рахмона более глубже привлек внимание центральной власти к проблемам региона. В целом, визит Президента Таджикистана в Горно-Бадахшанскую Автономную Область являлся важным инструментом для более эффективного решения проблем различных отраслей региона, а также устойчивого развития страны.