Имрӯз, 1 июн, ҷомеаи мо Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдаконро ҷашн мегирад — санае, ки ба ҳимоя, дастгирӣ ва эҳтироми ҳуқуқу манфиатҳои насли наврас бахшида шудааст. Ин рӯз на танҳо як чорабинии рамзӣ, балки як даъват ба ҷомеа, волидон, омӯзгорон ва тамоми сохторҳои давлатӣ ва ҷамъиятӣ мебошад, ки ояндаи беҳтари кӯдаконро таъмин созанд. Институти мо, ҳамчун яке аз муассисаҳои илмӣ ва омӯзишии пешбарандаи кишвар, бо эҳсоси масъулияти бузург дар ин рӯз табрикоти самимии худро ба ҳамаи кӯдакон, волидайн ва мураббиён мерасонад.

     Ҳар як кӯдак як ҷаҳони пур аз умед, орзу ва имкониятҳост. Аз рӯзи таваллуд ва то расидан ба синни балоғат, онҳо ба муҳаббат, таваҷҷуҳ, таълим ва дастгирии пайваста ниёз доранд. Таъмини ҳуқуқҳои кӯдак, муҳайё сохтани шароити муносиби таҳсил, рушду камол ва бозии озодона вазифаи аввалиндараҷаи ҳар як ҷомеаи муосир мебошад. Мо ифтихор дорем, ки маҳз имрӯз, бо ташаббусҳои созандаи худ, метавонем саҳме дар рушди насли наврас гузорем.

     Маориф ва илм омили асосии ташаккули шахсияти кӯдак мебошад. Аз синни хурдсолӣ бояд муҳити омӯзишӣ, мактабҳо, марказҳои рушд ва маҳфилҳои таҳқиқотӣ дар ихтиёри кӯдакон гузошта шаванд, то ки онҳо битавонанд қобилиятҳои худро инкишоф диҳанд. Институт мо бо мақсади таҳкими низоми таълим ва ҷорӣ намудани методҳои муосир кӯшиш мекунад, ки барномаҳоеро барои дастгирии кӯдакони боистеъдод, инчунин онҳое, ки ба дастгирии махсус ниёз доранд, роҳандозӣ намояд.

      Ба ғайр аз таҳсил ва рушди зеҳнӣ, муҳаббати оилавӣ ва ғамхории иҷтимоӣ барои кӯдакон аҳамияти хоса доранд. Ҷомеаи солим танҳо дар сурате пойдор аст, ки ҳар як кӯдак дар он худро маҳфуз, дӯстдошта ва эҳтиромшуда эҳсос кунад. Мо аз ҳамаи волидайн, омӯзгорон, раҳбарон ва фаъолони ҷомеа даъват мекунем, ки бо якҷоягӣ фазои пур аз меҳру муҳаббат ва дастгириро барои кӯдакон фароҳам оранд.

       Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон моро ба он водор месозад, ки масъулияти худро на танҳо дар сатҳи миллӣ, балки дар арсаи байналмилалӣ дарк кунем. Ҳамкорӣ бо созмонҳои байналмилалӣ, татбиқи барномаҳои ҳифзи ҳуқуқи кӯдак, мубориза бо зӯроварӣ, камбизоатӣ ва паст кардани сатҳи бемориҳо дар байни кӯдакон вазифаҳои муҳиммеанд, ки бояд дар меҳвари сиёсати давлатӣ ва ҷамъиятӣ қарор гиранд. Мо омодаем, ки дар ин самт бо тамоми қувва ва имкониятҳои худ саҳмгузор бошем.

      Аз номи раёсати институт, ҳайати устодон ва кормандон, ҳамаи кӯдакони Тоҷикистон ва ҷаҳонро бо Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон сидқан табрик мегӯем! Орзу мекунем, ки ҳар як кӯдак бо чеҳраи пуртабассум, чашмони пурнур ва қалби соф ба ояндаи худ нигарад. Бигзор дар ҳар хонавода сулҳу оромӣ, дар ҳар мактаб дониш ва дар ҳар дили кӯдак муҳаббат ҳукмфармо бошад! Шумо — ифтихори мост, ояндаи мо, умеди равшани миллат!

    Дар ин рӯзи пуршукӯҳ, мо бори дигар ба худ ва ҷомеа хотиррасон мекунем, ки кӯдакон бояд дар маркази таваҷҷуҳ қарор гиранд. Бигзор ҳар рӯз барои онҳо рӯзи ҳимоя, фараҳмандӣ ва пешрафт бошад! Мо ҳамчун як муассисаи таълимӣ, бо тамоми донишу таҷриба ва имкониятҳои худ, вазифадорем, ки дар самти ҳифз ва рушди кӯдакон саҳми назаррас гузорем.

    Ҳар як магистрант дар назди комиссияи илмӣ, ки аз устодони варзида ва мутахассисони соҳа иборат буд, муҳтавои рисолаи худро пешкаш намуд. Дар ин презентатсияҳо магистрантон вазифа, мақсад, масъалаҳои таҳқиқотӣ, методология ва натиҷаҳои бадастомадаи худро шарҳ дода, ба саволҳои муфассали ҳайати комиссия посух доданд.

     Бо эҳсоси баланди масъулият, магистрантон бо суханрониҳои далелнок ва возеҳ қадам ба қадам натиҷаҳои кори илмии худро муаррифӣ карданд. Қобилияти таҳлилӣ, малакаи ҳимоя ва тавоноии баҳсу муколама бо аъзои комиссия нишон дод, ки онҳо ба сатҳи зарурии илмӣ расидаанд.

     Роҳбарони илмӣ дар ин раванд нақши калидӣ доштанд. Онҳо бо машварат ва дастгирии пайваста ба магистрантон ёрӣ расонданд, то рисолаҳо ба талаботи илмӣ мутобиқ бошанд ва муҳтавои онҳо пурмуҳтаво ва дорои аҳамияти амалӣ бошад.

     Комиссия ба сатҳи умумии омодагии магистрантон баҳои мусбат дода, барои беҳтарсозии баъзе ҷузъиёт тавсияҳо пешниҳод намуд. Пешдифоъ нишон дод, ки аксари магистрантон барои ҳимояи асосӣ омодагӣ доранд ва метавонанд бо муваффақият рисолаҳои худро ҳимоя кунанд.

     Пешдифоъ на танҳо як имтиҳони илмӣ, балки як таҷрибаи гаронбаҳо барои рушди шахсӣ ва касбии магистрантон мебошад. Бовар дорем, ки онҳо бо ин донишҳо ва таҷриба ба ояндаи илмӣ ва касбии худ бо ҷасорат қадам мегузоранд!

 

      Бо камоли эҳтиром ва арҷгузории бепоён, кулли ҳайати Институти илмҳои гуманитарӣ Шуморо ба ифтихори рӯзи зодрӯзатон, ки рӯзи меҳру баракат, рӯзи оғози ҳаёти пурбаракат ва рӯзи таҷассумгари заҳмати содиқона ба илму миллат аст, самимона табрик менамоянд. Ин рӯзи муборак барои мо фурсати арзандаест, то ба шахсияти Шумо, ки бо донишу хирад, устуворӣ ва садоқат ба пешрафти илми миллӣ саҳми мондагор гузоштаед, эҳтироми олии худро изҳор намоем.

      Фаъолияти илмии Шумо, ки аз рӯзҳои нахустини донишҷӯӣ то ба мақоми директори яке аз муассисаҳои муҳими илмии кишвар идома ёфтааст, намунаи равшани заҳмати пайваста, нерӯи созанда ва истеъдоди фитрӣ мебошад. Шумо аз хатмкунандагони беҳтарини мактаби миёна бо медали тилло (1993) ва Донишгоҳи давлатии Хоруғ бо дипломи аъло (1998) буда, сипас дар таҳсилоти баъдидипломӣ ва пажӯҳишгоҳҳои бонуфузи кишвар фаъолият бурда, соҳиби унвони доктори илмҳои филология (2014) ва муаллифи садҳо мақола, рисола, китоб ва таҳқиқоти пурарзиш гаштаед.

     Шумо дар тӯли фаъолияти густурдаи худ — устод, муҳаққиқ, мудир ва роҳбари кордону донишманд буда, ҳамеша дар хидмати тарбияи кадрҳои ҷавон, рушди илмҳои гуманитарӣ ва густариши нуфузи илмии Тоҷикистон мебошед. Аз солҳои фаъолиятатон дар Донишгоҳи давлатии Хоруғ то мудирият дар Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакӣ ва ниҳоят директории Шумо дар Институти илмҳои гуманитарӣ (аз соли 2019 то имрӯз) пайваста бо эҳтиром ва қадрдонии аҳли илм ва маориф ҳамроҳ шудааст.

     Нақши Шумо дар густариши худшиносии миллӣ, таҳкими ваҳдати миллӣ ва муаррифии фарҳанги тоҷикӣ дар сатҳи ҷумҳуриявӣ ва байналмилалӣ шоёни таҳсину арҷгузорӣ мебошад. Бо нишони сарисинагии «Аълочии маориф ва илми Тоҷикистон» (2019), «Аълочии фарҳанг» (2021) ва медали «Хизмати шоиста» (2020) қадрдонӣ шудани Шумо бозгӯи саҳми шоистаи Шумо дар илму фарҳанги кишвар шумурда мешавад.

     Шахсияти Шумо — омезиши хоксорӣ, фарҳанги баланди муошират, масъулиятшиносӣ ва садоқати беандоза ба илм мебошад, ки муҳити кориро ба макони илҳом ва созандагӣ табдил додааст. Шогирдон ва ҳамкорон Шуморо ҳамчун намунаи шахсияти илмӣ ва инсони поксиришт эътироф мекунанд ва бо ифтихор аз роҳбарии Шумо қувват мегиранд.

     Ба ифтихори рӯзи зодрӯзатон, ҳайати Институт ба Шумо тансиҳатӣ, зиндагии пурбаракат, илҳоми ҷовидон, нерӯи бепоён ва комёбиҳои пайдарпай орзуманданд! Бигзор ҳамеша аз ҳар иқдоми илмии Шумо натиҷаҳои шоиста ба даст оянд ва номи Шумо ҳамчун як олими фарзона ва шахсияти мондагор бо эҳтиром ва арҷгузорӣ дар саҳифаҳои илми тоҷик сабт гардад.

 

Толеи накӯи бемисолат хоҳем,

Иқболу хушӣ дар ҳама ҳолат хоҳем.

Хушбахтиву фирӯзиву ҳам барноӣ,

Эй дӯсти азиз дар ҳама ҳолат хоҳем.

 

      Футбол имрӯз ба як ҳаракати бузурги ҷаҳонӣ табдил ёфтааст, ки на танҳо майдонҳои варзиш, балки дилҳои миллионҳо нафарро муттаҳид мекунад. Дар кишвари мо, ба туфайли таваҷҷуҳи бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, футбол мавқеи сазовори худро дар сиёсати варзишпарваронаи давлат пайдо кардааст. Ҳар сол даҳҳо мусобиқаҳои маҳаллӣ ва байналмилалӣ бо иштироки дастаҳои тоҷикӣ баргузор гардида, сафи футболбозони ҷавон рӯ ба афзоиш аст.

      Футбол танҳо як бозӣ нест — он як забони универсалиест, ки инсониятро новобаста аз нажод, миллат ва дину оин муттаҳид месозад. Дар ин рӯҳия, футбол ҳамчун василаи тарғиби сулҳ, дӯстӣ, эҳтироми мутақобила ва фаъолияти дастаҷамъӣ дар тамоми ҷаҳон шинохта мешавад. Бозии футбол марзҳоро убур мекунад, қалбҳоро ба ҳам мепайвандад ва барои миллионҳо нафар манбаи илҳом, шодмонӣ ва умед мебошад.

      Институти мо бо пайравӣ аз сиёсати Пешвои миллат ҷавонон ва донишҷӯёни фаъолро ба варзиш ва футбол ҷалб мекунад. Дар заминаи барномаҳои илмӣ ва тарбиявӣ, ҳамкорӣ бо варзишгарон ва ташкилоти варзишӣ ба роҳ монда шудааст. Бо баргузор намудани мусобиқаҳои дохилӣ ва иштирок дар чорабиниҳои футболии шаҳрӣ, олимон, омӯзгорон ва донишҷӯёни мо саҳми арзандаи худро дар рушду пешрафти варзиш мегузоранд.

     Ба муносибати Рӯзи ҷаҳонии футбол аз самими қалб ба тамоми футболбозон, мураббиён, доварон, дӯстдорони варзиш, мухлисони ашаддӣ ва тамоми кормандону донишҷӯён табрикоти самимии хешро мерасонем! Таманно дорем, ки футболбозони тоҷик бо ифтихор ва заҳмати пайваста Парчами кишвари азизамонро дар арсаи байналмилалӣ баланд нигоҳ доранд ва бо дастовардҳои худ Тоҷикистонро ба ҷаҳониён муаррифӣ намоянд.

     Имрӯз рӯзи шодмонӣ ва ҳамбастагӣ аст! Бигзор садои тӯб дар майдонҳо, шуълаи орзуҳо дар дили футболбозон ва табассум дар лабони мухлисон ҳаргиз хомӯш нагардад. Футбол барои мо натанҳо варзиш, балки роҳи зиндагӣ, манбаи илҳом ва рамзи муваффақият аст.

     Рӯзи ҷаҳонии футбол муборак бошад! Зинда бод футбол! Зинда бод Тоҷикистон!