Рушди варзиш ва тарғиби тарзи ҳаёти солим дар Тоҷикистони соҳибистиқлол

Рушди варзиш ва тарғиби тарзи ҳаёти солим дар Тоҷикистони соҳибистиқлол

       Дар Ҷумҳурии соҳибистиқлоли мо ба солимии сокинони кишвар аз тарафи Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Рахмон ва хамчунин аз тарафи Ҳукумати мамлакат диққати махсус дода мешавад.

      Соҳаи варзиш, яке аз самтҳои муҳим ва афзалиятноки сиёсати иҷтимоии кишварамон ба ҳисоб меравад. Аз ин рӯ, ҳукумати мамлакат барои пешрафт ва тараққӣ додани он тамоми имкониятҳоро фароҳам оварда истодааст. Дар баробари қабул гардидани қонун “Оид ба тарбияи ҷисмонӣ ва варзиш” инчунин барномаҳо аз қабили: «Барномаи маҷмуи рушди тарбияи ҷисмонӣ ва варзиш дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2022-2026» ва «Барномаи рушди футбол дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2022-2026» ва ғайра таҳия шудаанд.

     Сол то сол, барои равнақ додани тарбияи ҷисмонӣ ва умуман соҳаи варзиш дар мамлакатамон сохтмони ҳазорҳо иншоотҳои гуногуни варзишӣ, аз ҷумла: толорҳо ва маҷмааҳои варзишӣ, майдончаҳои махсус барои футбол, баскетбол, волейбол, ҳавзҳои шиноварӣ, кортҳои теннис ва ғайра идома ёфта истодаанд. Бояд гуфт, ки маҳз дар даврони истиқлолияти кишвар, на танҳо дар назди мактабҳо, балки дар ҳар як маҳаллаю кӯчаҳо низ садҳо майдончаҳои варзишӣ бо тарҳи нави замонавӣ сохта ба истифода дода шудаанд.

      Пешрафти ин соҳа имкон медиҳад, ки на танҳо ҷавонон, балки тамоми сокинони минтақаҳои кишварамон метавонанд дар вақтҳои холӣ ва мусоид, ба машқу тамрин машғул шуда, барои бунёд кардани ҷомеаи солим саҳмгузор бошанд. Роҳбари давлат дар ин бора қайд карданд, ки: “Ҳадафи асосии мо аз амалӣ кардани сиёсати давлат дар соҳаи кор бо ҷавонон ва варзиш, пеш аз ҳама, тарбия намудани насли худшиносу худогоҳ, донишманду созанда, соҳибмаълумоту соҳибкасб, аз лиҳози ҷисмониву маънавӣ обутобёфта ва бо ҳамин роҳ ба вуҷуд овардани заминаи боэътимод барои ҷомеаи ояндаи Тоҷикистон мебошад”.

      Бояд қайд кард, ки халқи тоҷик, ҳанӯз аз давраҳои пеш дар бозии шоҳмот, камонварӣ, гӯштингирӣ,  аспдавонӣ, бузкашӣ, чавгонбозӣ машҳури чаҳон буданд.

      Дар даврони собиқ Шуравӣ низ варзишгарони тоҷик дар мусобиқахои сатҳи гуногун иштирок карда шарафу обрӯи Тоҷикистонро баланд мебардоштанд.

      Масалан, варзишгари тоҷик - Азалшо Олимов соли 1954 дар мусобиқаи Қувваҳои Иттиҳоди Мусаллаҳи Шӯравӣ ва дар соли 1955 дар чемпионати СССР оид ба гӯштини тарзи самбо бар ҳамаи ҳарифонаш ғолиб омада, аввалин каҳрамони СССР аз Осиёи Миёна гардид, ва номашро дар саҳифаи таърихи варзиши тоҷик бо ҳарфҳои заррин сабт кард.

      Соли 1958 паҳлавони ҷавони точик Сангалӣ Наврузбеков дар спартакиадаи халқҳои СССР дар гӯштини тарзи озод сазовори ҷои дуввум ва медали нуқра гардид. Паҳлавони мо бар ҳамаи ҳарифонаш ғолиб омада, дар финал  ба паҳлавони номвари доғистонӣ Алӣ Алиев муқобилияти сахт нишон дод. Танхо бо бартарии чанд хол ғолибият насиби ҳарифаш гашт.

       Чанде пас, соли 1964 волейболбозони мактаб интернати шаҳри Хоруғ таҳти сарварии муаллимашон Зоолшоев Фаросатшо дар намуди волейбол ғолиби мусобиқаи республикавӣ гардида, сазовори ҳуқуқи иштирок дар дуввумин бозиҳои умумииттифоқии пионерон дар “Артек”  гардиданд. Волейболбозон - Алимамадов З., Имомназаров Х.,Шониёзов Н., Худододов М, Мамадсодиқов Х, Пиронов М, Мабатшоев А., Назокатшоев М, Садриев Р. бар ҳамаи ҳарифонашон ғолиб омада, дар байни 18 команда сазовори ҷои аввал, медалҳои тиллоӣ ва Кубоки хотиравии мусобиқаи умумииттифоқӣ гардиданд.

      Акнун, номи варзишгарони барҷастаи тоҷикро ёдовар мешавем, ки дар давраи Шуравӣ шарафи варзиши тоҷикро дар арсаи байналхалқӣ ҳимоя кардаанд:

       Иброҳим Ҳасанов - барандаи медали нуқраи чемпионати Ҷаҳон (1963), ва медалҳои нуқра ва биринҷии Чемпионати Европа (1961,1963, 1965) дар қаиқронӣ.

       Саидмуъмин Раҳимов - чемпиони Спартакиадаи халқҳои СССР ва чемпиони чаҳон оид ба гуштини тарзи самбо соли 1975.

      Зебунисо Рустамова - камонвардухтари тоҷик, дорандаи ҷоизаи биринҷии Бозиҳои XXI олимпӣ (1976), чемпионкаи чаҳон солҳои 1975, 1985, 1987.  Ҳоло ӯ таблиғотчии фаъоли на танҳо варзиш, балки ҳаракати олимпӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб мегардад.

      Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари соҳибистиқлол гаштан, ҳамчунин 24 сентябри соли 1993 ба узвияти Кумитаи байналмилалии олимпӣ пазируфта шуд. Варзишгарони тоҷик имконият пайдо карданд, ки дар мусобиқахои сатҳи байналмилалӣ иштирок намуда, сазовори ҷойҳои намоён гарданд. Барои тасдиқи суханони зикршуда, метавон, варзишгарон-каҳрамонони даврони соҳибистиқлолиро ёдовар шуд:

      Соли 2008 дар Олимпиадаи Пекин пахлавонон - Расул Боқиев аз намуди дзюдо соҳиби медали биринҷӣ ва Юсуф Абдусаломов аз намуди гуштини тарзи озод - барандаи медали нуқра гаштанд ва ба ифтихорашон парчами миллии Тоҷикистон баланд гардид.

      Мавзуна Чориева - варзишгардухтари тоҷик соли 2012 ҳам дар бозиҳои олимпии Лондон ва ҳам дар чемпионати чаҳон дар намуди муштзанӣ соҳиби медали биринҷӣ гардид.

      Боиси таҳсин ва ифтихори миллат аст, ки гурзпарто - Дилшод Назаров, дар Рио-де-Жанейро чемпиони Бозиҳои олимпӣ ва барандаи медали тиллоӣ гашт.

       Хушбахтона, дар бозиҳои XXXIII олимпии тобистонаи имсола дар Париж хам варзишгарони тоҷик - Сомон Маҳмадбеков, Темур Раҳимов, аз намуди дзюдо ва Давлат Болтаев аз намуди бокс соҳиби медали биринҷӣ гаштанд ва ба ифтихорашон парчами милии Тоҷикистон афрохта шуд.

    Ҳақ ба ҷониби Сарвари давлат ҳаст, ки иброз доштанд: “Бо ифтихор изҳор менамоям, ки варзишгарони тоҷик бо иштироки фаъолонаи худ нуфуз ва эътибори сарзамини соҳибистиқлоламонро баланд мебардоранд ва Тоҷикистони азизро дар арсаи ҷаҳонӣ ба таври шоиста муаррифӣ карда истодаанд”.

      Бо Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, шурӯъ аз соли 2015 Ҷоизаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон барои ғолибону ҷоизадорони мусобиқаҳои байналмилалии варзишӣ таъсис дода шудааст.

      Кормандони Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши ВМКБ ҳам аз рӯи қонуни ҳукумат дар бораи тарбияи ҷисмонӣ ва варзиш ва дигар барономаҳои давлатӣ амал карда, садҳо чорабиниҳоро - аз қабили: Рӯзи Дави миллӣ, мусобиқаи велосипедронӣ, мусобиқаҳои сатҳи гуногун оид ба гӯштин, баскетбол, волейбол ва ғайра гузаронида истодаанд. Илова бар ин, бо собиқадорони соҳаи варзиш вохӯриҳо гузаронда, аз сӯҳбату ҳидоятҳои онҳо истифода мебаранд, то ки ҷавонон бештар ба варзиш ҷалб гарданду варзишро шуғли асосии худ қарор диҳанд. Дар натиҷа, дар вилоятамон сафи ҷавонон ва умуман, дӯстдорони варзиш дар даврони соҳибистиқлол гардидани кишварамон рӯз аз рӯз зиёд шуда истодааст ва наврасону ҷавонон бо рағбати калон машқу тамрин намуда, дар мусобиқаҳои шаҳрию вилояти, ва ҳатто берун аз ҷумҳури низ иштирок намуда, сазовори ҷойҳои намоён мегарданд.

       Қайд кардан ҷоиз аст, ки дар рушди  варзиш дар вилоятамон саҳми устодони  пуртаҷриба ба монанди Валдошев Д., Назришоев Н., Одинаев Н., Гадомамадов А., Ғайратов Ҳ., Бозоров Д., Мералишоев Н., Раҳматшоев С., Оғоназаров Ф., Вазирбеков Ш., Мавлоназаров Б., Хайлобеков Г. ва дигарон нихоят калон ҳаст, ки шогирдонашон шаъну шарафи варзиши тоҷикро дар мусобиқахои ҷумҳуриявию байналхалқӣ ҳимоя мекунанд.

       Дар охир метавон, гуфт, ҷавонон, варзишгарони бонангу номуси тоҷик, бо ҳисси баланди ватанпарварию ватандустӣ ва ифтихори миллӣ, варзиши тоҷикро, минбаъд низ, дар арсаи ҷаҳони муаррифӣ намуда Парчами миллии Тоҷикистони соҳибистиқлоламонро баланд мебардоранд.

ЭМОМАЛӢ РАҲМОН - ПОЯГУЗОРИ МАБДАИ РУШДУ ТАКОМУЛИ АРЗИШҲОИ ОЛИИ МИЛЛӢ

ЭМОМАЛӢ РАҲМОН - ПОЯГУЗОРИ МАБДАИ РУШДУ ТАКОМУЛИ АРЗИШҲОИ ОЛИИ МИЛЛӢ

       “Миллати тоҷик яке аз миллатҳои куҳанбунёд буда, дорои таърихи тулонии давлатдорӣ мебошад. Тоҷикон аз қадимтарин халқҳои соҳибмаданият ба шумор рафта, борҳо фоҷиаҳои хунин, хавфи завол ва маҳви миллиро паси сар кардаанд. Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо ҳоло давраи гулгулшукуфӣ ва пешравии бесобиқаи таърихиро аз сар гузаронида истодааст. Мардуми меҳанпарвар ва меҳнатдӯсти мо имрӯзҳо шукргузор аз он ҳастанд, ки дар замони Истиқлолият ба сулҳу оромӣ расидаанд” [1, 12].

       “Дар айёми бедорӣ ва нахустин қадамҳои мустақилият сарнавишт тоҷиконро ба имтиҳони сахту сангине рӯ ба рӯ намуд. Дар ин гирудори пуртаҳаввули таърих, сияҳкорони дохиливу хориҷӣ Тоҷкистони тозаистиқлолро ба гирдоби ҷанги шаҳрвандӣ кашида, боиси харобӣ ва қурбониҳои зиёд гардониданд. Пояҳои иқтисодиву маънавӣ, рукнҳо ва асосҳои давлатдориро фалаҷ намуданд. Дар чунин шароити душвори сиёсӣ шаҳрвандони ҷумҳурӣ тавассути вакилони худ дар Шӯрои Олии кишвар масъулияти бузург ва беназири давлатдории хешро ифода сохта, комёб ба он шуданд, ки барои аз нав барқарор намудани асосҳои давлатдорӣ, таъмини қонуният, сулҳ ва ризоияти миллӣ 16-уми ноябри соли 1992 дар Қасри Арбоби шаҳри Хуҷанди бостонӣ Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор намоянд. Вазъ то он дараҷае мураккаб гашт, ки кам нафаре пайдо мешуд, ки зимоми давлатдориро ба дӯш гирифта, истиқлолияти давлатиро ҳифз намояд” [2, 18].

       Дар чунин шароит барои наҷоти миллат ва таъмини Истиқлолияти давлатӣ роҳнамои хирадманд, сиёсатмадори қавиирода ва ватандӯст зарур буд. Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олӣ бори амонати давлатдорӣ ва раҳоӣ аз ин бунбаст масъулияти сахту сангин ва ниҳоят ҷиддиро ба души роҳбари ҷавон  Эмомалӣ Раҳмон гузошт. Вақт ҳамчун устоди бузург нишон дод, ки ӯ ин бори амонатро ҷавонмардона дар доираи манфиатҳои имрӯзу фардои халқ то нуқтаи зурурӣ расонид. Роҳбари ҷавони ҳамагӣ чилсола бо халқи пароканда дар рӯ ба рӯи вазифаҳои бузурги таърихӣ бо фурсатҳои хеле кӯтоҳи таърихӣ қарор дошт. Дар замони ошуфтагӣ ва бенизомию бесуботӣ дар ҷомеа ва умури давлатдорӣ, ки умеди роҳи наҷот аз ҳеҷ самте ба чашм намерасид, шахсияте ба роҳбарияти олӣ интихоб шуд, ки бо эътимод ба фазли худодод ва рӯҳи ниёгони бузурги миллат мулку мардуми худро соҳибӣ намуд ва дар роҳи расидан ба саодати миллӣ ҳодиву раҳнамо шуд ва мардуми дар парешониву даҳшатафтода ва Тоҷикистони пора-пора шудаистодаро аз хатари фано эмин сохт.

       Аз Тоҷикистони ҷангзада имрӯз кишвари рӯ ба инкишоф ва дар арсаи олам мавқеи хос доштаро сохтани Пешвои миллат нишони хиради модарзодии миллати тоҷик аст, тамаддунофариву ваҳдатсароии роҳбари давлат обрӯю эътибори Тоҷикистонро дар байни тамоми давлатҳои олам боз ҳам бештар намуд.

      Маҳз сиёсати хирадмандонаи Ҷаноби Олӣ тавонист, ки давлатро поянда гардонида, осоиштагии миллии онро таъмин намояд ва омили муҳими такмилбахши сулҳу субот, ваҳдату ягонагӣ, дӯстию бародарӣ ва пойдории якпорчагии Тоҷикистони соҳибистиқлолу ягона гардад. Сарвари давлат тавонист ба ҷаҳониён хиради азалии миллати тоҷик, таҳаммулпазирию башардӯстӣ ва соҳиби қобилияти сулҳофарӣ ва давлатсоз будани онро собит созад. Таъсиси Ҷумҳурии Тоҷикистон воқеаи бузурге дар сарнавишти халқи тоҷик гардид, ки он заминаи пешрафти иқтисодӣ, сиёсӣ, фарҳангӣ ва иҷтимоии кишварро фароҳам сохт. Дар замони истиқлолияти сиёсӣ Тоҷикистон тавонист фазои мусоиди сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтиморо ба вуҷуд оварад.

       “Баъд аз ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ дар Тоҷикистон новобаста ба вазъи мураккаби сиёсии ҷомеа, дар ибтидои солҳои 90-уми асри гузашта барои рушду такомули самтҳои иҷтимоӣ ва иқтисодии кишвар бо шарофати Асосгузори сулҳу ваҳдат, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шароити мусоид фароҳам омад. Кишвари соҳибистиқлоли мо дар муддати 30 соли Истиқлолият ба дастовардҳои ниҳоят калони иҷтимоӣ ва иқтисодӣ ноил гардида, роҳу равиши хоса ва мақому мавқеи муносибро дар ҷомеаи ҷаҳонӣ пайдо намудааст” [2, 14].

       Истиқлолияти давлатӣ эҳё ва мабдаи рушду такомули арзишҳои олии миллӣ мебошад ва инро худи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин қайд намудаанд: “Озодӣ ва Истиқлолият дар ҳар давру замон неъмати бебаҳо ва волои ҳаёти инсон, нишонаи барҷастаи симо ва ташаккули таърихӣ, кафили пешрафт, рамзи асолату ҳувият ва шарти бақои миллат ва пойдории давлат мебошад” [3, 15].

       “Ҷасуриву мушкилнописандии Президенти кишвар сабаб шуд, ки дар даврони истиқлолият ҳатто иншооти оғоз кардаву ба итмом нарасонидаи Шӯравӣ пурра ба истифода дода шуд. Он иқтидори иқтисодие, ки собиқ ИҶШС доштаву нақби “Истиқлол” ва НБО-и “Роғун”-ро ба истифода дода натавонист, имрӯз таҳти роҳбарии Президенти Тоҷикистон амалӣ шуда истодааст” [3, 156].

       Имрӯзҳо бо нерӯи соҳибкасбони дохилӣ иншооти ниҳоят бешумори саноативу хизматрасонӣ, маданию маишӣ ва ғайраҳо сохта шуда истодаанд. Симои имрӯзаи тамоми минтақаҳои Тоҷикистон аз солҳои пеш аз истиқлолият ба куллӣ фарқ мекунад, сатҳи зиндагӣ, фаҳмишу идроки мардум ҳам дар сатҳи зарурии замонавӣ боло рафтааст.

       Расидан ба ваҳдат, таъсиси мақомоти давлатӣ ва эҳёи қонунии вазифаҳои идораи он, муайян намудани роҳи таърихии давлат барои ояндаи наздику дур, муаррифии кишвар ба ҷомеаи чаҳонӣ, ҳифз намудани манфиатҳои миллӣ дар арсаи байнамилалӣ аз масъалаҳои мубраму аввалиндараҷае буданд, ки бояд дар муҳлати кӯтоҳтарин ҳалли худро меёфтанд. Имрӯз, мо агар ба он солҳои мудҳиши сипаришуда мунсифона назар намоем, бешак иқрор хоҳем шуд, ки ин як имтиҳони таърихии давлати мо буд, ки зери роҳбарии Пешвои худ аз он на танҳо бо сарбаландӣ гузашт, балки корҳои муайяни давлатсозию давлатдориро барои наслҳои оянда иҷро ва рушди ҳокимияти намояндагиро ба сӯи парламентаризми касбӣ таъмин намуд.

       “Махсусан, хизматҳои бесобиқаи Президенти кишвар дар рушди институти парламентӣ бениҳоят калон буда, то ба имрӯз аз ҷониби мақомоти олии қонунгузор 409 адад қонунҳо ба хотири пешрафти мардум қабул гардидааст. Бояд қайд намуд, ки қабули ду қонуни миллӣ - Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” ва Қонуни Ҷумҳури Тоҷикистон “Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросимҳо дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” маҳз бо ҳуқуқи ташаббуси қонунгузории Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардидааст, ки на танҳо дар ҷумҳурӣ ҳатто бурун аз марзи ҷумҳурӣ низ намуна барои омӯзиш ва қабули он гардидааст” [1, 22].

       “Пешвои миллат, Эмомалӣ Раҳмон аз чунин шахсиятҳои таърихи башарият аст, ки маҳз бо азму иродаи қавӣ, матонат, ҷасорат, устуворӣ, хидмати хастанопазир ба миллати хеш дар арсаи сиёсати бузург то ба шахсияте расидааст, ки тамоми пешрафту комёбиҳо ва тинҷию рифоҳи беш аз ду даҳсолаи Ҷумҳурии Тоҷикистон ба номи ӯ сахт марбут аст. Пешвои миллат бо иродаи қавии сиёсӣ, истодагарӣ ва ҷасорат ба ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ хотима бахшида, амният ва суботро дар минтақаи Осиёи Марказӣ таъмин намуданд. Ҷомеаи ҷаҳонӣ шоҳиди он шуд, ки миллати тоҷик дорои Пешвое мебошад, ки на танҳо дар муттаҳид намудани миллати худ, балки барои таъмини амнияти минтақа низ нақши калидӣ бозиданд. Дар воқеъ, фарзанди фарзонаи миллат, Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тамоми қувваи худро дар роҳи хотима бахшидан ба низоъ ва хусумати дохилӣ ва боз намудани роҳ ба сӯи созандагиву бунёдкорӣ, рушду шукуфоии Тоҷикистони азиз сафарбар намуда, сатҳи баланди эътироф ва эҳтироми милливу ҷаҳониро сазовор гардидааст” [3, 13].

       Ҳамин тариқ, расидан ба қадри истиқлолияту озодӣ, хизматҳои шоистаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмонро гиромӣ доштан, роҳи интихобкардаи халқи тоҷикро ҳифз кардан, сиёсати оқилона, хирадмандона ва дурандешонаи Президенти кишварро ҷонибдорӣ намудан ва ҳифзи истиқлолияти давлатии Тоҷикистон, саҳм гузоштан дар ҷодаи бунёди давлати миллӣ, ҳуқуқбунёд ва демократии тоҷикон қарзи инсонӣ, виҷдонӣ ва шаҳрвандии ҳар яки мо ба ҳисоб меравад.

                                Адабиёт

1. Эмомалӣ Раҳмон. Уфуқҳои Истиқлол, - Душанбе, 2018.
2. Мусо Диноршоев. Бунёди давлатдории навин.- М.:Радуниса, 2002.
3. Мактаби давлатдории Эмомалӣ Раҳмон. Масъалаҳои ташаккул ва рушд ҷилди 2.- Душанбе, 2022.

ТОЗАГИИ ШАҲР - ТОЗАГИИ ХОАНАИ МОСТ

ТОЗАГИИ ШАҲР - ТОЗАГИИ ХОАНАИ МОСТ

        Кормандони Институти илмҳои гуманитарии ба номи Б. Искандарови АМИТ дар доираи шанбегиҳои эълонгардида аз трафи МҲИД-и Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон дастаҷамъона тайи ду рӯзи охир ҳудуди қад-қади роҳи маҳаллаи Боғи ботаникиро аз ахлотпора тоза карда истодаанд.

        Шаҳри тоза на танҳо лаззати эстетикӣ, балки гарави саломатӣ ва некӯаҳволии ҳар як сокин аст. Муҳити тоза сифати ҳаворо беҳтар мекунад, паҳншавии бемориҳоро пешгирӣ мекунад ва шароити бароҳати зиндагӣ фароҳам меоварад.

       Ҳар яки мо бояд дар беҳбуди муҳити зист саҳм гузорем. Имрӯзҳо ҳар як калонсоли ҷомеа, ки дар шанбегиҳо ба хотири муҳити тоза иштирок меварзад, дар тарбияи насли наврас оиди муносибати ғамхор ба табиат саҳм гузошта истодааст, зеро дар фазои тозаву зебо ба воя расидан ҳисси зебопарастиву риоя намудани тозагиро дар фарзандонамон қувват мебахшад. Бо ин амали худ мо калонсолон як вазифаи волидайни худро иҷро карда истодаем. Ин як имконияти хубест ҳам барои анҷом додани кори муфид  ва ҳам барои тарбияи насли наврас. Боварии комил дорем, ки мо якҷоя метавонем шаҳри худро боз ҳам беҳтар созем ва дар кӯдаконамон меҳру муҳаббат ва садоқат ба Ватанро тарбия намоем.

       Чунин чорабиниҳо бояд мунтазам сурат гиранд, зеро танхо бо чидду чахди якчоя мо метавонем зебоӣ ва тозагии шаҳрамонро барои наслхои оянда нигоҳ дошта тавонем. ХОДИМОНИ ИНСТИТУТИ ИЛМҲОИ ГУМАНИТАРИИ БА НОМИ Б. ИСКАНДАРОВИ АМИТ ҲАМАИ ШАҲРВАНДОНРО ДАЪВАТ БА МУТТАҲИД ШУДАН БАҲРИ ОБОДОНИИ ВАТАНАМОН ВА ДАР ИН АСНО БАҲРИ ТАРБИЯИ ДУРУСТИ ФАРЗАНДОНАМОН ДАЪВАТ МЕКУНАНД.