Тошмамадова Фарзона – докторант (PhD)-и
Институти илмҳои гуманитарии ба номи Б.
Искандарови АМИТ
КОНСТИТУТСИЯ – ҲИМОЯКУНАНДАИ ҲУҚУҚУ ОЗОДИҲОИ ШАҲРВАНДОН
Воқеан ҳам 6–уми ноябр барои халқу Ватани азизамон Тоҷикистон ниҳоят рӯзи фархундаю муборак, рӯзи тантанаи ҳуқуқҳои инсонӣ, рӯзи иқболу саодатмандӣ, сулҳу озодӣ, амну амонӣ ва фазои босубот буда, дар кишварамон онро ҳамасола бо як шаҳомату наҷобат ҷашн мегиранд.
Маҳз Конститутсия тарзи идоракунии давлатро муайян намуда, тибқи қонуну қойдаҳои дар он дарҷ гардида давлатдорӣ амалӣ карда мешавад. Мутобиқи Сарқонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳар як шаҳрванд соҳиби ҳуқуқ ба таҳсил, ҳуқуқ ба меҳнат, ҳуқуқ ба озодии виҷдон буда, тибқи қонунҳои амалкунанда, дорои озодӣ, баробарҳуқуқӣ ва иштироки фаъолона дар корҳои давлативу ҷамъиятӣ мебошанд. Чуноне, ки сарвари кишварамон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд кардаанд: “Конститутсия ба сифати қонуни олӣ заминаҳои ҳуқуқии пешрафти ҷомеаро аз тариқи қабули қонунҳои нав гузошта, муносибатҳои ҷамъиятии мухталифро таҳти танзим қарор медиҳад”.
Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати ягона, ҳуқуқбунёд ва демократӣ буда, ҳамаи он пешравию тараққиёте, ки дар давоми солҳои истиқлолияташ ба назар мерасанд, вобастагӣ ба интихоби роҳи дурусту мусоид барои кишварамон, яъне роҳи рушди конститутсионӣ дорад. Тараққиёти имрӯзаи кишварамон, сарфиназар аз душвориҳову мушкилоти дохилӣ ва беруна, гувоҳ бар он аст, ки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти раҳбарии фарзонафарзанди миллат Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар самти дурусти давлатдориву конститутсионӣ қарор дорад.
Дар ҳақиқат ҳам Конститутсия ва Истиқлолият мафҳумҳое бо ҳам зич алоқаманд буда, ҳамдигарро комилу пура мегардонад, чун Конститутсия яке аз нишонаҳои пурарзиши давлату давлатдорӣ мебошад, ки дар асоси ин санади муҳим соҳибихтиёрии кишвар ба расмият дароварда волоияти қонунро дар он муҳайё месозанд. Ба мисле, ки дар моддаи 10 -уми Сарқонун омадааст: “Конститутсияи Тоҷикистон эътибори олии ҳуқуқӣ дорад ва меъёрҳои он мустақиман амал мекунанд. Қонунҳо ва дигар санадҳои ҳуқуқие, ки хилофи Конститутсияанд, эътибори ҳуқуқӣ надоранд. Давлат ва ҳамаи мақомоти он, шахсони мансабдор, шаҳрвандон иттиҳодияҳои онҳо вазифадоранд Конститутсия ва қонунҳои ҷумҳуриро риоя ва иҷро намоянд...”
Конститутсия санади низоми қонунгузории мамлакатро инъикос намуда, муносибатҳои ҷамъиятию иҷтимоӣ, иқтисодию сиёсӣ ва фарҳагиро ба низом медарорад. Ва он низом ҳамон вақт пойдор мемонад, агар шаҳрвандон онҳоро поймол накарда, баръакс ҳимоя намуда тибқи он амал кунанд. Пешравии ҳар як давлату миллат ба он вобаста аст, ки дар он шаҳрвандон мутобиқи қонуну қойдаҳои он амал кунад, ки ин нишондиҳадаву ченаки асосии фарҳангу фарҳангдории шаҳрвандон ба ҳисоб меравад.
Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон кафолатдиҳандаи ҳифзи ҳуқуқ ва озодиҳои шаҳрвандон буда, дар моддаи 14-уми он омадааст: “Ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд ба воситаи Конститутсия, қонунҳои ҷумҳурӣ ва санадҳои ҳуқуқии байналмилалие, ки аз тарафи Тоҷикистон эътироф шудаанд, ҳифз мегарданд. Ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд бевосита амалӣ мешаванд. Онҳо мақсад, мазмун ва татбиқи қонунҳо, фаъолияти ҳокимияти қонунгузор, иҷроия, мақомоти маҳаллии ҳокимияти давлатӣ ва худидоракуниро муайян мекунанд ва ба воситаи ҳокимияти судӣ таъмин мегарданд ...”.
Волоияти Конститутсия ҳамчун санади инъикоскунандаи роҳу равиши системаи давлатдории як кишвар, роҳи интихобгардидаи он дар суханони Пешвои миллат чунин қайд гардидааст: “Имрӯз замоне фаро расидааст, ки дар роҳи бунёди давлати ҳуқуқбунёд, демократӣ ва дунявӣ аз сухан ба амал гузарем, аз ин рӯ, бе доштани Конститутсия эҷоди ин гуна давлат номумкин аст.”
Воқеан Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳуҷҷати сарнавиштсози давлату миллати мо буда, дар асоси он халқи шарафманди тоҷик қисми ҷудонашавандаи ҷомеаи ҷаҳонӣ дониста шуда, соҳибихтиёрӣ, кафолати озодӣ ва ҳуқуқи шахс, баробарҳуқуқӣ ва дустии тамоми миллатҳо дар он таҷассум гардидааст.
Ҳамватанони азиз, иҷозат фармоед ҳамаи шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо ин рӯзи саиду фараҳманд шодбош намоям ва зиндагии босуботу давлати баркамолро барои якояки Шумо таманно намоям!
Муфассал ...