Чуноне, ки муаллиф қайд намудаанд: «Буҳрон на танҳо дар ҳоли ҳалшавӣ, балки дар ҳоли амиқшавию васеъшавӣ қарор дорад. Хусусан, ба ин баҳс пайвастани Русия ва созмони СПАД ва даъвати роҳбарияти Қирғизистон аз СММ, САҲА ва ташкилотҳои дигари байналмилалӣ барои «миёнравӣ» дар ҳалли ин бурҳон, ИМКОНИ АЗ ЯК МАСЪАЛАИ МАҲАЛЛИЮ БАЙНИДАВЛАТӢ БА ЯК БАҲСИ КАЛОНИ МИНТАҚАВӢ ВА БАЙНАЛМИЛАЛӢ ТАБДИЛ ЁФТАНИ ОНРО БОЗ ҲАМ БЕШТАР НАМУДААСТ». Пас аз ин ҷо хулоса баровардан лозим, ки бо дахолати «миёнравон» ин баҳс доманадор хоҳад буд. Роҳбарияти Қирғизистонро лозим аст андеша кунад ва бо роҳи қонунӣ низои марзиро бо кишвари ҳамсоя ҳаллу фасл намояд.

Дар хотир бояд дошт, ки «миёнравӣ»-и давлатҳои абарқудрат на ба хотири хомӯш кардани шарораи оташ, балки аланга додани он мебошад. Аз ин лиҳоз роҳбарияти Қирғизистон бояд на аз такья ба «миёнравон», балки ҳуҷҷатҳои расмии муайянкунандаи сарҳади давлатиро асос қарор дода, ихтилофҳои сарҳадиро дар рӯҳияи дӯстиву ҳамсоягӣ ҳал кунад.

Мутмаинем, ки қувваҳои дасисаҷӯ ва фитнаангези ҷӯёи нооромии ду кишвари ҳамсояву ҳамҷавор мағлубшавандаанд, чуноне, ки шоир фармудаанд:

Миёни ду тан об чун оташ аст,

Суханчини бадбахт ҳезумкаш аст.

Миёни ду тан оташ афрӯхтан,

На ақл асту худ дар миён сӯхтан.

Азорабекова Ш. – ходими илмии шуъбаи таърих, бостоншиносӣ ва  мардумшиносии ИИГ АМИТ